ترموپلاست الاستومر
توسعه‌های آینده احتمالاً بر روی ایجاد مواد ترموپلاست الاستومر چندکاره با قابلیت‌های اضافه مانند خودترمیمی، تغییر رنگ در پاسخ به محرک‌ها یا هدایت الکتریکی کنترل‌شده متمرکز خواهد بود. این پیشرفتها TPEها را به یکی از جذاب‌ترین زمینه‌های تحقیقاتی در علم و مهندسی مواد تبدیل کرده است. محققان بر این باورند که در دهه آینده شاهد ظهور نسل کاملاً جدیدی از TPEهای هوشمند خواهیم بود که می‌توانند انقلابی در صنایع مختلف از پزشکی تا فناوری‌های فضایی ایجاد کنند.ترموپلاست‌الاستومرها (TPE) به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین دستاوردهای مهندسی پلیمر در قرن بیست و یکم شناخته می‌شوند که مرزهای سنتی بین مواد لاستیکی و پلاستیکی را درنوردیده‌اند. این مواد هوشمند با ترکیب خواص منحصر به فرد الاستومری و رفتار ترموپلاستیکی، تحولی بنیادین در صنایع پیشرفته ایجاد کرده‌اند. ساختار مولکولی TPEها مبتنی بر طراحی دقیق بلوک‌های سخت و نرم است که در دمای محیط شبکه‌ای فیزیکی تشکیل می‌دهند و رفتار لاستیکی از خود نشان ترموپلاست الاستومر می‌دهند، اما با اعمال حرارت، این شبکه‌های فیزیکی شکسته شده و ماده مانند پلاستیک‌های معمولی ذوب می‌شود. این مکانیسم هوشمندانه باعث شده است TPEها از مزایای بی‌نظیری برخوردار باشند که مهم‌ترین آنها شامل امکان بازیافت کامل، کاهش 40 درصدی انرژی مصرفی در فرآیند تولید، و حذف مرحله ولکانیزاسیون پر هزینه است.دسته‌بندی علمی TPEها بر اساس معماری مولکولی و خواص عملکردی به هفت گروه اصلی تقسیم می‌شود: کوپلیمرهای بلوکی استایرنیک (SBS, SEBS)، آلیاژهای ترموپلاستیک (TPO, TPV)، پلی اورتان‌های ترموپلاستیک (TPU)، کوپلیاسترهای ترموپلاستیک (TPC)، پلی آمیدهای ترموپلاستیک (TPA)، الاستومرهای فلورینه ترموپلاستیک (FTPV) و اخیراً نسل جدیدی از TPEهای هیبریدی. ترموپلاست الاستومر هر یک از این خانواده‌ها دارای ویژگی‌های استثنایی هستند؛ برای مثال TPUهای نسل جدید با مقاومت سایشی 10 برابر بهتر از لاستیک‌های معمولی، در تولید کفش‌های ورزشی سطح بالا و قطعات صنعتی پراستفاده کاربرد دارند. در مقابل، FTPVها که از ترکیب فلوئوروپلیمرها با لاستیک‌های ویژه تولید می‌شوند، مقاومت شیمیایی و حرارتی فوق‌العاده‌ای (تا 200 درجه سانتیگراد) از خود نشان می‌دهند